Światło-Życie

Opiekun: ks. Łukasz Patoń CM

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół.

Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa światło i życie splecione literą omega, tworzące krzyż). Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w „Drogowskazach Nowego Człowieka”. Małżonkowie żyjąc treścią „Drogowskazów” realizują je w „Zobowiązaniach Domowego Kościoła”. Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego.

Trzy etapy formacji

Każdy uczestnik Ruchu przechodzi ewangelizację, która prowadzi do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela. Następnie uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) a potem we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Dzięki temu przechodzi trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie: ewangelizacja – katechumenat – diakonia. Etapy drogi formacyjnej zapewniają zaangażowanie na każdym poziomie formacji.

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego

• Metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego,
• oaza rekolekcyjna,
• mała grupa formacyjna.

Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” i zasady organicznego wzrostu.
Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie.
Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne. Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formacją uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w 1954r.
Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987). Ruch Światło-Życie powstał i rozwija się w Polsce a w ostatnich kilkunastu latach rozszerza się również poza jej granicami: na Słowacji, w Czechach, w Niemczech, na Białorusi, Łotwie.

Dlaczego warto się formować?

Formacja ma nas pobudzać do wysiłku kształtowania w sobie określonych postaw. Oazowicze uczą się współpracy, samodzielności i odpowiedzialności za siebie i wspólnotę. Umacniają swoją więź z Jezusem, a przy okazji poznają ludzi podobnych do siebie, dla których ważny jest Bóg, wiara, Kościół. To daje im poczucie bezpieczeństwa, umacnia ich wiarę, nadzieję i miłość. Oaza jest też miejscem, gdzie każdy może odkryć swoje talenty, pomnażać je i dzielić się nimi z innymi. A wszystko to ma na celu osiągnięcie dojrzałości chrześcijańskiej.

Dojrzałości chrześcijańskiej nie osiąga się wraz z jakimś określonym wiekiem lub z jakimś stanem rozwoju intelektualnego. Dojrzałym (na wszelkie sposoby) staje się człowiek przez całe życie, ucząc się, przyjmując różne doświadczenia i wyciągając z nich wnioski. Człowiek dojrzały przyjmuje swoją grzeszność: będzie się zmagał ze swoją słabością i będzie umiał powstać z grzechu ze świadomością, że wciąż jest w drodze do świętości. Będzie uczył się postawy zaufania Bogu, podstawą bowiem wszelkiego grzechu jest brak zaufania Panu Bogu.

Oazowicz uczestniczy w poniższych elementach życia duchowego:

1. Życie słowem Bożym – umiejętność rozwiązywania konkretnych problemów i sytuacji życiowych, opierając się na Ewangelii.
2. Życie liturgią, która jest miejscem osobowego spotkania z Bogiem Żywym, z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
3. Modlitwa, która jest kontynuacją sakramentalnego spotkania z Bogiem.
4. Życie w łączności ze wspólnotą Kościoła będącą środowiskiem, w którym spotkanie osobowe z Bogiem utrwala się na płaszczyźnie spotkania w jedności i miłości z innymi wierzącymi.
5. Diakonia, czyli przyjmowanie odpowiedzialności we wspólnocie i ze wspólnotą o charakterze misyjnym.

Domowy Kościół – gałąź Rodziny Ruchu Światło-Życia

W Parafii p.w. Zesłania Ducha Świętego istnieją dwa kręgi młodych małżeństw. Pierwszy rozpoczął spotkania formacyjne w grudniu 2008 roku, należą do niego cztery małżeństwa, łącznie posiadające ośmioro dzieci, opiekunem jest ks. Jerzy Berdychowski CM. Drugi krąg zawiązał się we wrześniu 2013 roku , należą do niego także cztery małżeństwa, łącznie posiadające pięcioro dzieci.

W pierwszym roku pracy formacyjnej towarzyszyła im para pilotująca (Barbara i Olek Pieczonkowie).

W pierwszy poniedziałek każdego miesiąca w naszej parafii odbywają się Msze Święte wspólnotowe Domowego Kościoła, na które przyjeżdżają jego członkowie z całej diecezji. Jest to okazja, aby spotkać się w większym gronie, zakupić książki o tematyce związanej z Ruchem, posłuchać konferencji księdza moderatora.

Małżeństwa Domowego Kościoła realizują duchowość małżeńską zaczerpniętą z charyzmatu Equipes Notre Dame, której celem jest wzajemne uświęcanie się małżonków, tworzenie jedności małżeńskiej i realizowanie katechumenatu rodzinnego.

Jak przebiega nasza formacja

Duchowość małżeńska jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami – darami. Są to:

• codzienna modlitwa osobista połączona z lekturą Pisma Świętego,
• regularne spotkanie ze słowem Bożym,
• codzienna modlitwa małżeńska, jako wspólne stawanie przed Panem,
• codzienna modlitwa rodziny, jako wspólnoty zanurzonej w Bogu,
• comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą),
• uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu (grupa 4-7 małżeństw),
• uczestnictwo przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych.

Więcej informacji: oaza.pl